Ռեժիսոր և սցենարիստ Խուլիո Մեդեմի կարևորագույն ֆիլմերից մեկը ավելի շուտ ինքնաճանաչողության, գիտակցման և ընդունման մասին է, նաև մոգական, մեկուսացված կղզյակի, որտեղ սկսվում և ավարտվում է Լորենցո անունով գրողի պատմությունը։

Ինչպես ռեժիսորի մեկ այլ՝ «Բևեռային շրջանի սիրահարները» ֆիլմում, այստեղ նույնպես պատմության սկզբնակետը դառնում է հանգուցալուծման սահմանը, իսկ գլխավոր հերոսների համար կարևոր է ունենալ սեփական դրախտը, մի վայր՝ ուր կարելի է փախչել անցյալից և կերտել ապագան։ Մեդեմի այս ֆիլմի զարգացումները տրվում են հանդիսատեսին չափաբաժիններով՝ մաս–մաս, առանց խրոնոլոգիայի։

Գոյություն ունի մի քանի սյուժետային գիծ, և սփոյլերներից խուսափելու համար ներկայացնենք հիմնականը։ Լյուսիան և Լորենցոն անչափ սիրում են իրար, ապրում են միասին, վայելում մարմնական և հոգեկան սերտ կապը։ Սակայն գալիս է մի պահ, երբ համատեղ կյանքի շրջանում Լորենցոն հայտնվում է ծանր նյարդային վիճակում՝ հոգեկան խանգարման շեմին։

Լյուսիային հայտնի չէ իր սիրելիի հոգեվիճակի պատճառը, և նա անգամ մի պահ մտածում է լքել տղամարդուն, երբ աշխատանքից տուն գալիս ստանում է հեռախոսազանգ։ Ոստիկանությունը գտել է Լորենցոյին ծանր վիճակում։ Մտածելով, որ նա մահացել է, Լյուսիան հապճեպ հավաքում է իրերը և փախչում տնից Լորենցոյի պատմած, աշխարհից կտրված միջերկրական կղզի։

Մեդեմը ֆլեշբեքերով ու զուգահեռ զարգացող մի քանի սյուժետային գծով ներկայացնում է Լորենցոյի կանանց, որոնք շատ տարբեր են, սակայն բոլորն էլ յուրահատուկ տեղ են զբաղեցնում տղամարդու կյանքում։ Մուսա, երեխա պարգևող, սեքսուալ ֆանտազիաների օբյեկտ։ Տարիներ առաջ իր ծննդյան օրը Լորենցոն այդ յուրահատուկ կղզում էր՝ միայն մի գիշեր անցկացնելով իր ապագա երեխայի մոր հետ։ Մի կնոջ, ում ընտանիքի հետ տարիներ անց Լորենցոն կբախվի՝ չիմանալով, թե ում հետ գործ ունի։