Օդինցովի հետախուզական խումբը, որի կազմում ընդգրկված է Իվան Ռոդենը, ճանապարհ է անցնում խորը թիկունքով հատուկ առաջադրանքով՝ Սավիչև անունով երիտասարդին տեղափոխել առաջնագիծ: Ով է նա, որտեղից է եկել և ինչպես է հայտնվել Օդինցովի պարտիզանների մոտ, չի հաղորդվում։ Քանի որ գերմանացիները փնտրում են նրանց, նրանք պետք է վերադառնան այլ ճանապարհով։ Դժվար անցումից հետո առավոտյան Ռոդենը, մինչ մյուսները քնած են, բռնում է գողին։ Գնչուհի Մարկոն պատմում է, որ փախել է հիվանդանոցից, որտեղ արյուն են վերցրել իրենից և մյուս երեխաներից։ Հետախույզները փրկում են երեխաներին, սակայն նրանց հետ առաջնագիծ անցնելն անհնար է։ Ռոդենը հիշում է գյուղերից մեկում տեսած ուսուցչուհուն և ասում, որ կարող է սպասել, որ մերոնք հասնեն դպրոց։ Պարզվում է, որ այս դպրոցի նկուղում, պատերազմի հենց սկզբից տնօրենը թաքցրել է մի քանի գնչու ընտանիքների. նա իրեն գերմանացի համախոհ է ձևացրել, որպեսզի նրանք չխորտակեն իր դպրոցը։ Օդինցովը ռադիոօպերատորին թույլ է տալիս կապ հաստատել, նրանք հայտնում են փրկված երեխաների մասին և տալիս իրենց կոորդինատները։ Գերմանացիները խուզարկում են բակերը, կովերի տնակներն ու պահեստները, իսկ հետո գնում դպրոց։ Տնօրենը հայտնում է, որ ամեն ինչ լավ է, բայց լսելով երեխաների լացը՝ ֆաշիստները սկսում են գրոհել դպրոցը։