1901 թ Ջոաննա Լեյնինգենը Նոր Օռլեանից նավով ժամանում է Հարավային Ամերիկայի խոր ջունգլիներ՝ հանդիպելու իր ապագա ամուսնուն՝ Քրիստոֆերին՝ կակաոյի մեծ պլանտացիայի տիրոջը, որին նա երբեք չի հանդիպել։ Այս տղան որոշ ժամանակ առաջ եղբորը խնդրեց, որ իրեն հարսնացու գտնի քաղաքում՝ գրելով մի քանի հուզիչ նամակներ իր մենության մասին։

Նրա խնդրանքը բավարարվեց, բայց Քրիստոֆերն անկեղծորեն չէր սպասում, որ վայրի ջունգլիներ եկած կինը կլինի։ այնքան լավ, խելացի և կիրթ. «Դու չափազանց կատարյալ ես», - ասում է նա, «և հավանաբար պետք է ինչ-որ բան թաքցնես», ինչին Ջոաննան խոստովանում է, որ ինքը այրի է:

Այրի կնոջ հետ ամուսնանալը ֆերմերի ծրագրերի մեջ չէր, և նա պահանջում է, որ Ջոաննան վերադառնա Նոր Օռլեան։ Բայց անսպասելիորեն ճանապարհորդությունը կհետաձգվի անորոշ ժամանակով։ Ամենակեր Մարաբունտա մրջյունների հորդաները շարժվում են դեպի կակաոյի պլանտացիա՝ խժռելով իրենց ճանապարհի ողջ բուսականությունը։ Մի կողմ թողնելով դժգոհություններն ու նախատինքները՝ Ջոաննան և Քրիստոֆերը պատրաստվում են համապատասխան հակահարված տալ մահացու միջատներին...