Զամինդար Նարայան Մուխերջիի որդին՝ Դևդասը մեծացել է մի աշխարհում, որտեղ հարստությունն ավելի շատ էր գնահատվում, քան մարդկային կյանքը: Գեղեցկուհի Պարոն դարձավ նրա մանկության ընկերը և նրանք երջանիկ ապրեցին Թաջ Սոնապուր գեղատեսիլ գյուղում։ Թվում էր, թե ամբողջ աշխարհը գոյություն ունի միայն երկու երեխաների համար, բայց կրքի սերմերը արդեն ցանվել էին։ Փարոյի երազանքները փլուզվեցին, երբ Դևդասը գնաց Լոնդոն սովորելու։

Եվ հետո մի օր Դևդասը վերադարձավ գյուղ՝ որպես չափահաս տղամարդ՝ դաստիարակված Արևմուտքի ավանդույթներով։ Պարոն դեռ սիրում և սպասում է նրան, բայց նրանց միջև տարբերությունն արդեն ակնհայտ է բոլորի համար։ Բայց Դևդասը, նույնիսկ հասկանալով այս տարբերությունը, չկարողացավ դիմադրել նրան, ով մանկության խաղընկերոջից վերածվել էր չափահաս կնոջ։

Զամինդարի ընտանիքը, համեմատելով երկու ընտանիքի կարգավիճակը, ընտրեց ոչ հօգուտ Պարոյի։ Հուսահատության գիտակցությունից տանջված Պարոն իր ճակատագիրը վստահեց միակ մարդուն, ում երբևէ սիրել էր... Բայց Դևդասը չէր կարողանում հասկանալ, որ Պարոյի աչքերի ցավը նաև իր ցավն է։ Նա շատ ուշ հասկացավ, որ իր հրեշավոր թուլությունն ու վախկոտությունը կսպանեն իրենց սերը։ Դևդասը գնաց իր ճանապարհով՝ տանջանքների տանջանքների... ցնցող կուրտիզանուհի Չանդրամուխին, ով Դևդասում գտավ այն, ինչին երկար տարիներ տենչում էր։ Չի կարելի ասել, որ նա չէր սիրում նրան, բայց ոսկու փայլն ու սիթարի հնչյունները նրան այլևս շքեղ չէին թվում...

Դևդասի տարօրինակ ճակատագիրը. նրան սիրում էին երկու գեղեցկուհիներ, մեկ որոնցից նա չցանկացավ կապել իր ճակատագիրը, իսկ իր ցանկալիը չէր ուզում կիսել նրա ճակատագիրը: Ռադայի, Կրիշնայի և աշխարհի հավերժական սագան արձագանքվում է Պարոյի, Դևդասի և Չանդրամուխիի կյանքում: