Հարավսլավացի նկարչուհի Մարինա Աբրամովիչն իրեն անվանում է «կատարողական արվեստի տատիկ»։ Եվ նա ունի բոլոր պատճառները դա անելու համար: Այսօր նա, հավանաբար, չունի իր հավասարը ժամանակակից արվեստի այս տեսակի մեջ, և նա առաջին անգամ գրավեց արվեստի հանրության ուշադրությունը դեռ 1974 թվականին։

Մեթյու Աքերսի վավերագրական ֆիլմը պատմում է Մարինայի նախապատրաստությունների մասին Նյու Յորքի Ժամանակակից արվեստի թանգարանում իր հետահայաց ցուցադրությանը (որը դարձավ MoMA-ի պատմության մեջ ամենամեծ ներկայացումը): Նրա այցելուները կարող էին ոչ միայն տեսնել, այլև անձամբ մասնակցել նկարչի ամենանշանավոր և սադրիչ կատարումների վերակառուցմանը, որոնցից մեկը տևեց 736,5 ժամ (բոլորը կարող էին ուղիղ նայել Աբրամովիչի աչքերին 30 րոպե, ինչը հանգեցրեց ամենաանկանխատեսելի հետևանքների։ ) Քչերը կարող են կրկնել այն, ինչին ընդունակ է Մարինան։ Բայց նրանք, ովքեր հաջողության են հասնում, կհասկանան, թե ինչ է նշանակում ոչ միայն «ներկայանալ», այլ նաև «լինել» այստեղ և հիմա։