1860 թվականի մայիսին Իտալիայում քաղաքացիական պատերազմ սկսվեց հանրապետականների, Գարիբալդիի կողմնակիցների և իշխող Բուրբոնների դինաստիայի կողմնակիցների միջև։ Արքայազն Ֆաբրիցիո դի Սալինան՝ սիցիլիացի ֆեոդալը, կիրթ և իմաստուն արիստոկրատ-մտավորականը, ըմբռնումով է մոտենում և հոռետեսորեն է վերաբերվում տեղի ունեցող փոփոխություններին։

Հետևաբար, երբ նրա երիտասարդ եղբորորդին՝ Տանկրեդին նախ միանում է գարիբալդյան ապստամբների շարքերին, այնուհետև դառնում Սավոյի թագավորի սպա Դոն Ֆաբրիցիոն նրան չի մեղադրում. Ինքը՝ արքայազն Սալինան, չի ցանկանում ակտիվորեն մասնակցել քաղաքական պայքարին։ Նա քաջ գիտակցում է տեղի ունեցող մեծ փոփոխությունների անխուսափելիությունը և զգում է, որ իր «ընձառյուծների» և «առյուծների» ժամանակն անցնում է։

«Ես անցողիկ դասի եմ, զերծ եմ պատրանքներից և անկարող եմ ինքնորոշվելու։ -խաբեություն»,- ասում է նա։ Մենք հովազ ենք, առյուծներ։ Նրանց փոխարինողները կլինեն շնագայլեր, բորենիներ»։