60-ականների Լոնդոնը անհնազանդության տոն էր, անքուն քաղաք՝ ներկված նախկինում աներևակայելի գույներով։ Երաժշտական ​​և նորաձևության մայրաքաղաք, որտեղ աստվածներն են The Beatles-ը և The Rolling Stones-ը, իսկ աստվածուհիները՝ Թվիգին և Մարիաննա Ֆեյթֆուլը: Ռոք-ն-ռոլը և ազատ սերը ցնցեցին դասակարգային համակարգը, և բրիտանական կինոյի պատմության մեջ առաջին անգամ Մայքլ Քեյնի աշխատանքային դասակարգով և առանձնահատուկ առոգանությամբ հերոսը կարող էր հայտնվել արծաթե էկրանին: Առաջին անգամ դերասանը կարող էր հպարտորեն խոսել պրոլետարական Քոքնիի մասին և լինել գերաստղ: Այս ձայնը, որը ծանոթ է The Ipcress Files-ից և Alfie-ից, «Իմ սերունդը» ֆիլմի կուլիսների ձայնն է, որը շատ անձնական ֆիլմ է Փոլ ՄաքՔարթնիի, Դեյվիդ Բեյլիի, Մերի Քուանտի և Ռոջեր Դալտրիի մասնակցությամբ: Եզակի հարցազրույցներ «Բրիտանական ներխուժման» հերոսների, լավագույն երաժշտության և Լոնդոնի հետ՝ 60-ականները ապրած մարդու՝ Մայքլ Քեյնի աչքերով։