Վիվիանը երկար ժամանակ ապրում է անձնական ողբերգության մեջ։ Ի զարմանս իր եղբայրների, նա մահացած պապից ժառանգություն է ստանում օվկիանոսին նայող տուն։ Ճիշտ է, Վիվիանի ուրախությունը ժամանակավրեպ է ստացվում, քանի որ շուտով նա իմանում է, որ հանգուցյալ պապը զբաղվել է ինքնասպանների փրկությամբ, ովքեր նախանձելի օրինաչափությամբ փորձում են ցած նետվել տան ամենամոտ ժայռից։