Էդդի Մաքքեննան կրկնակի ապակեպատ պատուհանների վաճառող է: Նա 38 տարեկան է, միայնակ, չի սիրում իր աշխատանքը և ապրում է տատիկի հետ Շոտլանդիայի Գլազգոյ քաղաքում։ Նա իրական հաճույք է ստանում միայն կես դրույքով որպես ռադիո դիջեյ աշխատելուց: Եվ նույնիսկ եթե սա պարզապես տեղական ռադիոհեռարձակում է հիվանդանոցում:

Մի օր նրան առաջարկում են վերականգնել ռադիոկայանը Սուրբ Հուդայի հիվանդանոցում։ Համաձայնելով՝ Էդին դառնում է դիջեյ հոգեբուժարանում, որտեղ հիվանդների համար ամենազվարճալի զբաղմունքը բազմաթիվ հեռուստասերիալներ դիտելն է, իսկ հիվանդներին ընդհանրապես չի հետաքրքրում ռադիոն։ Բայց Էդին անմիջապես ընկերներ է ձեռք բերում՝ անհավասարակշիռ աղջիկ Ֆրենսինը, շիզոֆրենիկ ինժեներ Ֆերգուսը, մոլագար Ռոզալիին և մոլագար-դեպրեսիվ 19-ամյա Քեմփբելը, ով նույնպես երազում է իրական կոմերցիոն ռադիոյի ռադիոհաղորդավար դառնալ: Օգնելով նրանց՝ Էդին օգնում է ինքն իրեն գտնել կյանքի նպատակը և հասկանալ, որ իրական հոգեբուժականները միշտ չէ, որ հոգեբուժարանի պատերի հետևում են պահվում։