Մերձմոսկովյան Անգելովո գյուղում և կալվածքում երկու ընտանիք է ապրում։ Պրոֆեսոր Անգելովն ունի երեք դուստր՝ Լիդա, Վերա և Նադյան, իսկ գյուղացի Տիմոֆեյ Կոնդրատևը՝ երեք որդի՝ Ֆյոդորը, Ստեփանը և Պավելը։ 1917 թվականը կտրուկ փոխում է ամեն ինչ։ Հենց առաջին «դասակարգային» բախման ժամանակ մահանում են և՛ Անգելովը, և՛ Կոնդրատևը։ Նրանց երեխաներն ապրում են իրենց բախտին, հակումներին ու հնարավորություններին համապատասխան՝ ինչ-որ մեկը հայտնվում է Փարիզում, մեկը՝ Գուլագում, իսկ ինչ-որ մեկին վիճակված է դառնալ ընտանեկան բույնի պահապանը։ Մանկության ջախջախումները վերածվում են կա՛մ կյանքի միակ զգացողության, կա՛մ անպատասխան սիրուց դառը տխրության: Անգելովի և Կոնդրատիևների ընտանիքների երկրորդ և երրորդ սերունդները հայտնվում են, և մարդկային ճակատագրերի շրջանակն էլ ավելի է լայնանում՝ վերածվելով ընտանեկան հուզիչ սագայի։ Մարդկանց կողքին միշտ երկու ամուլետ կա՝ Պահապան հրեշտակը և Մարդագայլը, որոնք ժամանակ առ ժամանակ նախազգուշացնում կամ ուղղորդում են հերոսներին որոշակի գործողությունների...