Ըստ ֆիլմի սյուժեի՝ գլխավոր հերոսի կինն ու որդին մահանում են ավտովթարից։ Դժբախտ այրին երկար չի կարող դիմանալ նրանց կորստին, քանի որ այսուհետ նրա կյանքը զուրկ է որևէ իմաստից։ Մի օր նա որոշում է վերանորոգել հին տեսախցիկը, որը վթարի ժամանակ եղել է որդու ձեռքում։ Վերանորոգումից հետո այրին հայտնաբերում է, որ տեսախցիկը նոր սեփականություն է ձեռք բերել։ Այժմ նա կարող է կանգնեցնել ժամանակը: Մի անգամ սեղմեցի կոճակը, ու շուրջս ամեն ինչ կանգ առավ։ Ես նորից սեղմեցի այն՝ ինձ շրջապատող աշխարհը նորից կյանք վերադարձավ: Օգտակար հատկություն, բայց այն ոչ մի կերպ չի կարող փոխել անցյալը։

Սիրելիների մահը հերոսին զրկեց այն հատկությունից, առանց որի տղամարդիկ պարզապես չեն կարող ապրել՝ այն զգացումը, որ դու վերահսկում ես իրավիճակը։ Կախարդական տեսախցիկը կարծես վերադարձրեց հերոսին նման վերահսկողության պատրանքը, բայց միևնույն ժամանակ էլ ավելի ընդգծեց նրա անձնական ողբերգությունը։ Հոգեկան տառապանքից փրկություն փնտրելով՝ հերոսը որոշել է միջամտել նույն վթարից տուժած մեկ այլ մարդու ճակատագրին։

Մյուս անձը մահացած վարորդի կինն էր, ով բախվել էր գլխավոր հերոսի մեքենային. Այրի կինը հանդիպում է մի կնոջ և ամեն կերպ փորձում օգնել նրան վերականգնել իր կյանքը։ Նա չի ցանկանում սեքս կամ որևէ հարաբերություն նրա հետ: Նա միայն խաղաղություն և հանգստություն է ուզում։ Արդյունքում ամեն երեկո նա գալիս է նրա տուն, սեղմում «stop» կոճակը և բացում մուտքի դուռը։ Դրանից հետո նա ներս է մտնում, նորմալ ընտանեկան երեկո է անցկացնում։ Թերթեր է կարդում, ամաններ է լվանում, որոշ իրեր նորոգում, իսկ կինը նստած է սառած թմբիրի մեջ։ Մի քանի ժամ նման իդիլիայից հետո հերոսը դուրս է գալիս փողոց և վերադառնում իր տուն՝ նախ սեղմելով «խաղալ» կոճակը։ Հերոսը հեռանում է, իսկ կինը կամաց-կամաց խելագարվում է՝ նկատելով, թե ինչպես է իր տունը նորից փոխվել։