Բոմբեյում մեծացած Նարայանը ճանապարհորդում է գյուղ, որտեղ սիրահարվում է գյուղի գեղեցկուհի Յաշոդային և նրանք ամուսնանում են։ Հարսանիքից հետո նրանք հաստատվում են Նարայանի ընտանիքում։ Յաշոդան մտերմանում է Նարայանի քրոջ՝ Լալիտայի որդու՝ Սոնուի հետ։ Նա անընդհատ ժամանակ է անցկացնում նրա հետ, ինչը դուր չի գալիս Լալիթային։ Սոնուն հեռանում է՝ Յաշոդային թողնելով ավերված ու ընկճված։ Շուտով նա դուստր է ծնում։ Բայց նա չի կարողանում մոռանալ Սոնուին և տեսնում է նրան յուրաքանչյուր երեխայի մեջ։ Նրա դեպրեսիան տեղի է տալիս խելագարությանը։ Նարայանն իր վիշտն ու հիասթափությունը խեղդում է հարբած թմբիրի մեջ։ Արդյունքում նրա դուստրն ընդունում է Լալիտային՝ չիմանալով, թե ովքեր են նրա իրական ծնողները։ Անցնում են տարիներ, Աշան մեծացել է, ապրում է ԱՄՆ-ում և տղայի մայր է։ Նա վերադառնում է Հնդկաստան, և ամբողջ ընտանիքը ծրագրում է այցելել Յաշոդա: Այստեղ Աշան իմանում է, թե ովքեր են իր իսկական ծնողները և ինչ զոհաբերության է իրեն վիճակված գնալ։