Լենինգրադ, գարուն 1942 թ. Պաշարման առաջին ձմեռից հետո ռադիոկոմիտեի Մեծ սիմֆոնիկ նվագախմբի դիրիժորը ստանում է կառավարական կարեւոր հանձնարարություն՝ շրջափակված քաղաքում կատարել Շոստակովիչի թիվ 7 սիմֆոնիան։ Դա անհնարին է թվում. նվագախմբից մի քանի երաժիշտ է մնացել. ոմանք սովից մահացել են, ոմանք գնացել են ռազմաճակատ, ոմանք էլ անհայտ կորել: Բայց համերգը պետք է կայանա և որոտի ամբողջ աշխարհում, որպեսզի և՛ ընկերները, և՛ թշնամիները կարողանան լսել. «Լենինգրադը կենդանի է»: Նվագախմբի ղեկավար Կարլ Էլիասբերգին օգնելու համար ուղարկվել է NKVD-ի սպա Անատոլի Սերեգինը։ Բայց նույնիսկ այս հրամանից առաջ լեյտենանտ Սերեգինի ճակատագիրը, ով արշավանքի ժամանակ կորցրեց իր ամբողջ ընտանիքը, հատվեց Էլիասբերգի ճակատագրի հետ. Չնայած փոխադարձ անվստահությանը և լիակատար մերժմանը, դիրիժորն ու լեյտենանտը պետք է անեն անհնարինը. միասին գտնեն անհայտ կորած կատարողներին պաշարված քաղաքում և ապահովեն Լենինգրադի յոթերորդ սիմֆոնիայի պրեմիերան։